หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
(ภูริทัตตเถระ)
วัดป่าสุธาวาส จังหวัดสกลนคร

นับเป็น พระบุรพาจารย์ ของคณะกรรมฐานทั่วประเทศ ท่านฝักใฝ่ในการบำเพ็ญเพียรภาวนาธรรม จนปรากฏเป็นที่เคารพ และศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศ
ในปี พ.ศ. ๒๔๘๗ ท่านได้จำพรรษาที่
วัดหนองผือ จนอายุได้ ๘๐ ปี จึงถึงแก่มรณภาพ สานุศิษย์จึงได้นำท่านไปไว้ที่ วัดป่าสุทธาวาส จังหวัดสกลนคร

พระราชมุนีสามีรามคุณูปมาจารย์
(หลวงปู่ทวด)
วัดช้างให้ จังหวัดปัตตานี

กิตติศัพท์ของท่านเลื่องลืมในนามของ หลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ท่านบวชเป็นสามเณรเมื่ออายุ ๑๕ ปี เมื่ออายุครบ ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุที่ เมืองนครศรีธรรมราช แต่ได้ธุดงค์จาริกมาจำพรรษาที่ วัดราชานุวาส กรุงศรีอยุธยา ครั้นชราภาพจึงกลับไปจำพรรษาที่ วัดพัทธสิงห์บรรพตพะโคะ และมรณภาพที่ ไทรบุรี แต่สานุศิษย์ได้จัดญาปนกิจให้ที่ วัดช้างให้ เมืองปัตตานี

ครูบาศรีวิชัย
(สิริสิชโยภิกขุ)
วัดบ้านปาง อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน

ท่านกำเนิดเมื่อปี ๒๔๒๑ บวชเป็นสามเณรเมื่ออายุ ๑๘ ปี และอุปสมบทเป็นพระภิกษุเมื่ออายุ ๒๐ ปี ที่ วัดดอยแต จ.ลำพูน ท่านเป็นผู้นำแห่งความศรัทธา จากผู้ที่เลื่อมใสท่านจำนวนกว่า ๕,๐๐๐ คน สร้าง ถนนสายครูบาศรีวิชัย สู่ พระธาตุดอยสุเทพ ระยะทาง ๑๑ กิโลเมตร ได้สำเร็จในเวลาเพียง ๕ เดือน ๒๕ วัน ท่านถึงแก่มรณภาพ เมื่อวันที่ ๒๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๘๑