ความรู้ทุกชนิดที่โลกรู้ยิ่งเพิ่มความพลุ่งขึ้นของโลก,
เป็นไปเพื่อ ความเกิด ของ ตัวตน
อันเป็นต้นเหตุของความทุกข์ คือ การเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น.
ส่วนความรู้เพียงประการเดียวที่เป็นไปเพื่ออิสระและผาสุก
คือ การรู้เพื่อดับ ตัวตน อันเป็นการดับทุกข์ในทุกแง่.
ความรู้นั้น
คือรู้ชัดว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่นว่า เรา
ว่า ของเรา อยู่ตราบลมหายใจสุดท้ายของชีวิต.