ภาพ 360 องศา เวียงกุมกาม

สำหรับท่านที่ใช้งานบนระบบปฏิบัติการ Windows XP หากเกิดปัญหาในการชมภาพพาโนรามา ให้คลิ๊กปุ่มด้านล่างเพื่อดาวน์โหลดและติดตั้ง Java ก่อนการเลือกชมภาพพาโนรามา

เชิญแนะนำสถานที่ถ่ายทำภาพพาโนรามาที่ webmaster@rosenini.com

เวียงกุมกาม

หลักฐานเก่าแก่ที่สุดที่กล่าวถึง เวียงกุมกาม คือ ศิลาจารึกวัดพะรยืน จังหวัดลำพูน เขียนในปี พ.ศ. ๑๙๑๓ เป็นอักษรสุโขทัย คำว่า “กุมกาม” อยู่ ด้านที่ ๑ บรรทัดที่ ๓๑ เขียม กูมกาม คำอ่านปัจจุบัน คือ กุมกาม

ความหมายของเวียงกุมกาม มีผู้ให้คำนิยามว่า กุมกาม น่าจะหมายถึง การรักษาบ้านเมือง นอกจากนั้น นายวิจิตร ยอดสุวรรณ ได้อธิบายความหมายของชื่อ เวียงกุมกาม ไว้ใน โคลงนิราศหริภุญชัย ว่า “กุมกาม” หมายถึง ปกป้องบ้านเมือง

เวียงกุมกาม เป็นแหล่งอารยธรรม ที่ตั้งอยู่บริเวณที่ราบลุ่ม แม่น้ำปิง ปัจจุบันมากกว่า ๗๐๐ ปี

วัดพญามังราย

ตั้งอยู่ในเขตกำแพงเมืองเวียงกุมกาม ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ประกอบด้วยด้วย เจดีย์อยู่หลังวิหาร อุโบสถ และซุ้มประตูโขง อยู่ทางด้านหน้า ลักษณะเจดีย์ เป็นศิลปะแบบล้านนา ตั้งอยู่บนฐานสี่เหลี่ยม จัตุรัสยกเก็จ รองรับเรือนธาตุที่ซุ้มพระ ๔ ด้าน ประดับลวดลายปูนปั้น คล้ายกับเจดีย์ป่าสัก เมืองเชียงแสน วัดพญามังราย สันนิษฐานว่าคงสร้างราว ในพุทธศตวรรษที่ ๒๐ ซึ่งปัจจุบันได้รับการบูรณะแล้ว

วัดกู่ป้าด้อม

ตั้งอยู่ในเขตบ้านท่าวังตาล ตำบลท่าวังตาล อยู่นอกเขตเวียงกุมกาม ติดกับแนวคูเมือง – กำแพงเมือง ด้านทิศตะวันตกเลียงใต้ สามารถเดินทางมาจาก วัดปู่เปี้ย หรือ ตามถนนทางแยกเข้าเวียงกุมกาม ด้านหน้าวัดเจดีย์เหลี่ยม (กู่คำ) ประกอบด้วย วิหารเจดีย์ และแท่นบาชาจำนวน ๒ แท่น ล้อมรอบด้วยแนวกำแพงแก้ว ซึ่งปัจจุบันรับการบูรณะแล้ว วัดกู่ป้าด้อม น่าจะก่อสร้างขึ้นในระยะที่พญามังราย ประทับอยู่ที่เวียงกุมกาม ระหว่างปี พ.ศ. ๑๘๓๕ - ๑๘๓๙ วัดกู่ป้าด้อม (กู่เป็นภาษาถิ่น หมายถึง เจดีย์ ไม่ปรากฏประวัติความเป็นมาในเอกสาร และตำนานทางประวัติศาสตร์ เป็นชื่อที่ชาวบ้าน เรียกกัน เนื่องจากอยู่ในเขตที่ดินของป้าด้อม

วัดพระเจ้าองค์ดำ

ตั้งอยู่ในเขตท้องที่หมู่ที่ ๑ ตำบลท่าวังตาล ตั้งอยู่ภายในเขตกำแพงเวียงกุมกาม ทางมุมด้านทิศเหนือ พื้นที่ทั่วไปเป็นตะกอนลูกคลื่น ภายในวัดมีเนินโบราณสถาน เนินดินแรกอยู่ทางเหนือ กว้างประมาณ ๔๐ เมตร ยามประมาณ ๑๔ เมตร สูง ๓.๕๐ เมตร วางตัวทางแนว ทิศเหนือ-ใต้ เนินดินนี้ชาวบ้านเรียกว่า “เนินพญามังราย” ซึ่งปัจจุบันได้รับการบูรณะแล้ว