 |
|||||
 |
|||||
|
ได้ยินสิ่งทุกอย่างแถลงไข ว่าไม่มีสิ่งไหนน่ายึดเอา อย่าหลงตู่มันเข้าเพราะความเขลา จะต้องเศร้าโศกระบมตรมใจแรง ล้วนแต่ส่งเสียงจ้าทุกหัวระแหง ว่าทุกสิ่งร้องแสดงบทพระธรรม มันปรึกษาข้อความที่งามขำ ด้วยจิตว่างเพราะวางธรรมทั้งปวงเอย |
||||
จิต
วุ่น ได้ยินแต่เสียง โลก
พูด คือเรื่องได้, เรื่องเสีย, เรื่องมี, เรื่องเป็น, อยู่ก้องโกลาหล
กลบเสียงใบไม้ใบหญ้าที่กระซิบความจริงของชีวิตเสียสิ้น.
|
|||||
|
|||||
