โรงมหรสพทางวิญญาณ : ฝนอิฐเป็นกระจกเงา

เรื่อง...ฝนอิฐเป็นกระจกเงา

ศิษย์วอนถามอาจารย์ฐานร้อนใจ
"อ๋อ มันง่ายนี่กระไรบอกให้นา
"อาจารย์ครับเขาคงว่าเราบ้าใหญ่
"นั่นแหละเน้อมันสอนให้แล้วไม่เบา
ไม่มีใครฝนอิฐเป็นกระจก
นิพพานนั้นถึงได้เพราะไม่ไป
ถ้าฝนอิฐก็ฝนให้ไม่มีเหลือ
ฝนความวุ่นเป็นความว่างอย่างเปรียบปาน

"ทำอย่างไรไปนิพพานอาจารย์ขา?"
คือคำว่าฝนอิฐเป็นกระจกเงา"
แม้ฝนไปฝนไปก็ตายเปล่า"
ว่าให้เราหยุดหาหยุดบ้าไป
ไม่ต้องยกมากล่าวเข้าใจไหม
หมดตนไซร้ว่างเห็นเป็นนิพพาน
ไม่มีเชื้อเวียนไปในสงสาร
ฝนอิฐด้านให้เป็นเงาเราบ้าเอง"ฯ

          ยิ่งวิ่งไล่ยิ่งยืดไกลออกไป นี่คือตัณหาล่อให้เหนื่อยหอบ. ยิ่งอยาก ยิ่ง ไม่ได้หยุด แม้อยากเป็นพระอรหันต์; เพราะพระอรหันต์ คือ ผู้ หมดอยาก และเป็นผู้หยุดสนิทแล้ว.

          เอาธาตุอยาก วิ่งไล่ธาตุหยุดอยาก ฉันใด, ฝนอิฐเป็นกระจกก็เหนื่อยเปล่าฉันนั้น.

          ถ้าจะฝนต้องฝนให้หมดไม่มีเหลือ ไม่เป็นอิฐ ไม่เป็นกระจกอีกเลย.